بیماری مخملک در بارداری

مخملک بر اساس راشهای جلدی ناشی از توکسین اریتروژنیک که توسط سوشهای مخملک استرپتوکک ایجاد می شود نامگذاری گردیده است . به علت گرفتاری عروق و ارگانهای مختلف بدن ، حال عمومی بیمار مبتلا به مخملک وخیم تر از مبتلایان به سایر عفونت های استرپتوککی می باشد .

بیماری مخملک

بیماری مخملک بر اساس راشهای جلدی ناشی از توکسین اریتروژنیک که توسط سوشهای مخملک استرپتوکک ایجاد می شود نامگذاری گردیده است . به علت گرفتاری عروق و ارگانهای مختلف بدن ، حال عمومی بیمار مبتلا به بیماری مخملک وخیم تر از مبتلایان به سایر عفونت های استرپتوککی می باشد . اپیدمیولوژی مخملک مشابه عفونتهای استرپتوککی و محدود به سوشهای لیزوژنیک مولد توکسین اریتروژن می باشد . بر اساس برخی بررسی های انجام شده ، واکنش دیک در اطفال در سنین کمتر از سه ماه منفی است و تا سن دوسالگی میزان واکنش مثبت به 80 درصد می رسد . منفی بودن واکنش دیک در شیرخواران کوچک را نمی توان تنها به حضور آنتی بادی مادری نسبت داد .

در کشورهای اروپائی بیماری مخملک اغلب به شکل همه گیر در فصل زمستان و بهار و بیشتر در اطفال خردسال اتفاق میافتد ، اما سرایت آن ملایم بوده و هرگز به شکل همه گیریهای شدید نظیر بیماری سرخک و آبله مرغان بروز نمی کند . علت این امر شاید وجود مخملک های سبک و بدون تظاهرات بالینی باشد . سرایت بیماری در خانواده های مختلف متفاوت است و این مساله نمودار آنست که حساسیت فامیلی ویژه ای در ابتلای به آن دخالت دارد .

انتقال بیماری مخملک معمولا از طریق مستقیم و به ندرت در اثر وسایل آلوده بیماران صورت می گیرد . سرایت از شیرگاو آلوده نیز امکان پذیر است ولی باید توجه کرد که پوسته های مخملکی جدا شده از بیماران قدرت آلوده کنندگی ندارند . اگرچه حداکثر میزان آلوده کنندگی در 24 ساعت آغاز بیماری است ، اما در برخی بیماران تا 48 ساعت روز پس از آغاز نشانه های بالینی نیز میکروب را در حلق یافته اند . تجویز پنی سیلین به سرعت موجب نابودی میکروب در مجاری تنفسی فوقانی می گردد ، اما در صورت استقرار در سینوسها ، مدت زمان بیشتری لازم خواهد بود . حاملین سالم معمولا اشکال  میکروب را منتقل می کنند . برخی از افراد حساس علیرغم تماس مکرر با بیماران مبتلا نمی شوند و شاید نوعی ایمنی ذاتی بر ضد میکروب یا سم آن در بعضی از انسان ها موجود باشد .

درمان بیماری مخملک

داروی انتخابی برای درمان بیماری مخملک و عفونتهای استرپتوککی ، پنی سیلین است و تا به حال تمام سوشهای جدا شده استرپتوکک بتاهمولیتیک گروه A در برابر پنی سیلین حساس بوده اند . سولفامیدها اگر چه بر استرپتوککها موثر هستند ، اما به علت اثر باکتریواستاتیک در پیش گیری از عوارض بیماری نظیر نفریت و روماتیسم موثر نمی باشند .

برای درمان بیماری مخملک پنی سیلین پروکائین 600 هزار واحد در روز بمدت 10 روز از راه تزریق عضلانی کافی به نظر می رسد . هر چند که اغلب بیماران پس از قطع تب و بهبود حال عمومی دارو را به مدت کافی بکار نمی برند . انواع پنی سیلین هایی که مخلوطی از پنی سیلین بنزاتین و پروکاتین می باشد، نظیر پنسی سیلین 6.3.3 به خوبی تحمل می شوند و با دو تزریق آن اغلب مقادیر کافی دارو برای مدت 10 روز در بدن باقی می ماند .

در اطفال میتوان از پنی سیلین خوراکی V به میزان 300 تا 600 هزار واحد هر 6 ساعت یکبار به مدت 10 روز جهت درمان مخملک استفاده کرد . این روش هزینه بیشتری داشته و امکان دارد که درمان به طور کامل اجرا نگردد . در صورتی که بیمار به پنی سیلین حساسیت داشته باشد اریترومایسین به مقدار 40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در 24 ساعت برای مدت ده روز تجویز خواهد شد .

عوارض شدید بیماری مخملک (نظیر سپتی سمی یا مننژیت) باید به وسیله پنی سیلین کریستال و از راه تزریق وریدی درمان گردند . به گزارش آسان طب  طول مدت درمان و دوز دارو بستگی به شدت بیماری دارد . در عفونت های شدید مقادیر روزانه تا 400 هزار واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در فواصل 4 ساعته مورد نیاز خواهد بود .

در صورت به وجود آمدن نفریت مخملک دو تا چهار هفته استراحت کامل لازم است .

رژیم کم نمک ، کاهش مقدار پروتئین مصرفی روزانه برای مدت کوتاهی سودمند می باشد . اورمی و احتباس ادرار نیاز به اقدامات درمانی خاص ندارند .

منبع مطلب بیماری مخملک : سایت آسان طب

http://asanteb.com/